وقتی عباسی هیچ مسئولیت و قصوری را گردن نگرفت!

جارستان: گروه سیاسی| نشست پایان سال استاندار گیلان برخلاف گذشته چالشی‌ تر بود، هرچند در پایان چیزی نداشت و استاندار تقریبا هیچ چیزی را به گردن نگرفت.

عباسی تنها انتقاد به روابط عمومی دولت را مورد تایید قرار داد که در بیان دستاوردهای دولت کوتاهی می‌کنند. این در حالی است که عباسی دارای تیم روابط عمومی بود که برای کار تمام نشده سراوان هم از وی قهرمان ساختند!

به جزء بحث روابط عمومی، عباسی در بقیه مسائل مسئولیت نپذیرفت. در مورد لیست ده نفره استخدام مدعی شد که این حق به استاندار داده شده است و در دولت های پیشین هم بود! ( اینجا دولت سابق خوب شد) در مورد بحث حوانان نخبه آن را به گردن ورزش و جوانان استان انداخت و ظاهرا خودش نبود که جوایز را اهدا می‌کرد. او موضوع زنگ به رسانه‌ها بابت برداشتن مطالب انتقادی را هم از طرف خودش تکذیب کرد. ظاهرا مدیران دیگر استانداری سرخود از جانب استاندار زنگ می‌زدند و خواستار برداشته شدن مطالب می‌شدند.

استاندار گیلان حتی غیبت معنادار رئیسی در افتتاح هشت کیلومتر آزادراه منجیل به رودبار را بی اهمیت دانست. وی گفت من شاگرد آیت الله رئیسی هستم تا ارادت خود را به رئیسش نشان دهد. بی آنکه بگوید رئیسی کجا استاد بوده است! به واسطه این تمجیدات گاه و بیگاه  این وسط شایعات رفتنش را هم تکذیب کرد تا بگوید که انتقادات تاثیری در وی ندارد.

ولی واقعیت این است که پیام تضعیف استاندار مدت‌ها پیش شنیده شده بود و این مربوط به حال نیست. وقتی بسیاری از اطرافیان عباسی پایین کشیده شدند و او مجبور شد به برخی مدیران غیربومی تن دهد مشخص بود که دیگر کار برای عباسی سخت شده است.  البته این تورم و یا مشارکت پائین در انتخابات و حواشی سیاسی نیست که استاندار را پایین می‌‍آورد، حتی عدم عمل به بسیاری از وعده‌های پیشین هم دلیل آن نیست،  دولت سیزدهم و حامیانش اولویت‎‌های دیگری دارند که عباسی از عهده آن برنمی آید. حتی اگر عباسی بماند دیگر چیزی از آن استانداری که با یال و کوپال آمده بود باقی نمانده و این در نشستی با این همه معترض هم هویدا بود. خوشبختانه این چیزی نیست که آقای عباسی باید تکذیب کند!